Prolog

Bartek

Jak ona mogła mi to zrobić, bezwzględnie wykorzystywała, była ze mną tylko ze względu na sławę i pieniądze. W jednej chwili moja miłość do niej zmieniła się w nienawiść. Kazałem jej się wnosić z mojego mieszkania i życia.

Tydzień później

4 października 2013r

Właśnie siedzę na lotnisku i czekam na samolot do Maceraty. Lecę do Włoch z nadzieją na dobrą grę w nowym klubie i na to, że pobyt tam pozwoli zapomnieć mi o Natalii. Po trzech godzinach podróży jestem już w Maceracie w mieście, w którym mam nadzieją nauczę się czegoś nowego. Nie tylko w siatkówce ale także w życiu.

- Dzień dobry - usłyszałem za swoimi plecami. Odwróciłem się i zobaczyłem JĄ.

- Maja?

- Cześć Bartek - odpowiedziała.

- Co ty tu robisz?

- Mam Cię odebrać z lotniska i przywieść do klubu.

- Ale jak to? Nie rozumiem.

- Pracuję jako fotograf w Lube a z racji tego, że jestem polką prezes doszedł do wniosku, że najlepiej będzie jak ja zawiozę Cię do niego.

- W takim razie jedźmy - powiedziałem i ruszyłem z moimi walizkami za Mają w stronę parkingu gdzie zaparkowany był jej samochód.

Maja

Od kilku miesięcy wiedziałam, że przyjdzie dzień kiedy Bartek przyleci do Maceraty i kiedy to będę musiała stanąć z nim twarzą w twarz. Gdy go zobaczyłam to wszystko wróciło. Wróciły wspomnienia naszych wspólnych chwil, spacerów, wypadów do kina, romantycznych wieczorów. Jechaliśmy w milczeniu kiedy Kurek zapytał:

- Długo mieszkasz we Włoszech?

- W zasadzie to już cztery lata - odpowiedziałam.

- Czyli wyjechałaś wtedy gdy zer....... - urwał.

- Tak to prawda przyjechałam tu zaraz po tym jak zakończyliśmy nasz związek, najpierw miał być to czas do póki nie skończę studiów ale potem stało się jak się stało i zeszło mi już cztery lata.

Po 15 min. byliśmy pod siedzibą klubu. Weszliśmy do gabinetu prezesa, w który przywitali nas prezes oraz trener siatkarzy Lube. Panowie przekazali Bartkowi wszystkie sprawy dotyczące jego gry a następnie trener poszedł oprowadzić przyjmującego po hali. Ja zostałam jeszcze chwilkę porozmawiać z prezesem, który poprosił mnie o to żebym pomogła Kurkowi zaklimatyzować się w Maceracie. Po wyjściu z gabinetu udałam się poszukać siatkarza, którego miałam podwieźć do klubowego mieszkania. Będąc w drodze do apartamentu przyjmującego zapowiedziałam mu, że jutro o 13:00 ma być gotowy na zwiedzanie Maceraty. Z jego miny wywnioskowałam, że ucieszyła go ta informacja.

- Już jesteśmy - powiedziałam.

- Dziękuję za pomoc i od zobaczenia jutro - odpowiedział i szeroko się do mnie uśmiechnął.

- Do zobaczenia.

Witam Was na moim pierwszym blogu. Mam nadzieję, że spodoba Wam się to opowiadanie, które jak już pewnie wiecie będzie o Kurku. Zachęcam do czytania. Jeżeli możecie zostawiajcie komentarze żebym mogła zobaczyć czy wogóle ktoś zamierza czytać to opowiadanie. Nowe rozdziały będą pojawiały się co niedzielę. Pozdrawiam Was serdecznie Klara.