Cztery

Maja

Po powrocie do domu wzięłam się za gotowanie obiadu a następnie zajęłam się przygotowywaniem sukienki na dzisiejszy wieczór. Ok. godziny 13 do domu wróciła ciocia z moim synkiem, którego odebrała z przedszkola. Po zjedzonym obiedzie postanowiłam spędzić trochę czasu z Oskarem dlatego też wybraliśmy się na spacer. Kiedy wróciliśmy poprawiłam makijaż i pojechałam do kawiarni, w której byłam umówiona z Oliwią. Weszłam do środka a ona już na mnie czekała.

- Część Oli - przytuliłam przyjaciółkę na powitanie.

- Cześć - odpowiedziała także mnie przytulając.

- Jak tam podróż do Rzymu? - zapytałam.

- Ty mi lepiej powiedz jak przeżyłaś przyjazd Kurka.

- W sumie to nie było aż tak źle. Bartek nie ma mi za złe, że wtedy wyjechałam i dogadujemy się jakoś. W zasadzie to nie mamy innego wyjścia przecież pracujemy razem a także dostałam zadanie od prezesa żeby nauczyć Bartka włoskiego.

- O to widzę, że spędzacie razem dużo czasu.

- Trochę tak.

- A powiedziałaś mu o Oskarze?

- Tak Bartek poznał Małego już na drugi dzień po przyjeździe tutaj.

- Ale jak to?

- Byłam z nim żeby pokazać mu trochę okolicy i kiedy byliśmy w parku zobaczył nas Oskar, który był tam z ciocią i podbiegł i jakoś tak wyszło.

Posiedzieliśmy z Oliwką jeszcze dwie godziny w kawiarni a potem obie musiałyśmy się zbierać. Ok 18 zaczęłam się szykować na bankiet ( w końcu musiałam jakoś wyglądać ). Ubrałam się w sukienkę, zakręciłam delikatne loki oraz zrobiłam delikatny makijaż.

Kiedy byłam już gotowa poszłam pożegnać się z ciocią i ucałować syna na dobranoc a następnie zadzwoniłam po taksówkę. W restauracji byłam dokładnie o 19:59 czyli nie spóźniłam się. Wchodząc do środka podszedł do mnie Bartek.

- Chciałem Cię jeszcze raz przeprosić za to co stało się na treningu - zaczął.

- Ale ja naprawdę nie jestem na ciebie zła - odpowiedziałam.

- W takim razie kamień spadł mi z serca, to co wchodzimy?

- Wchodzimy.

Weszliśmy do środka gdzie byli już wszyscy zawodnicy i sztab szkoleniowy.  Bartek pomógł mi z moim płaszczem a następnie usiedliśmy ze wszystkimi przy stole. Ja siedziałam między Ivanem a Kurkiem. Po zjedzonej kolacji wszyscy zaczęli rozmawiać a ja postanowiłam wyjść na taras żeby się przewietrzyć, po chwili obok mnie pojawił się Michael.

- Czemu jesteś tutaj a nie w środku? - zapytał.

- Chciałam się trochę przewietrzyć - odpowiedziałam.

- Mówiłem Ci już jak pięknie dziś wyględasz?

- Mówiłeś ale dziękuję - powiedziałam uśmiechając się.

- Maja bo ja muszę Ci coś powiedzieć. Od dawna mi się podobasz, jesteś świetną dziewczyną i chciałbym żebyś była kimś więcej niż tylko koleżanką z klubu - oznajmił i pocałował mnie w usta. 

- Co ty do cholery wyprawiasz!!! - wrzasnęłam odpychając go od siebie.

- Myślałem, że tobie też na mnie zależy.

- Niestety się pomyliłeś.

- Ale...

- Nie ma żadnego ale, od razu mówię żebyś nie oczekiwał ode mnie czegoś więcej, możemy być tylko i wyłącznie przyjaciółmi - powiedziałam zdenerwowana całą sytuacją.

- Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś zmienisz zdanie - oznajmił wracając z powrotem do środka.

- Na pewno nie - powiedziałam sama do siebie.

Jak on w ogóle mógł pomyśleć, że ja, że my możemy być razem? W życiu nie dawałam mu żadnych znaków do tego aby mógł myśleć, że mi się podoba.

Bartek

Wyszedłem poszukać Majki a kiedy doszedłem do drzwi prowadzących na teraz zobaczyłem jak rozmawia z Baranowiczem, drzwi były uchylone dlatego wszystko słyszałem. On ją pocałował! Na moje szczęście nie spodobało jej się to bo chyba tego bym już nie wytrzymał. W zasadzie to zdawałem sobie sprawę z tego, że Maja to młoda i piękna kobieta a w kolejce po jej serce mogę konkurować nie tylko ja. Mam tylko nadzieję, że Majka nie zwróci uwagi na tego kretyna i, że odwzajemni moje uczucia. Podeszłem do niej i narzuciłem na jej ramiona moją marynarkę ponieważ była w samej sukience a noc nie była wcale taka ciepła.

- Przeziębisz się - powiedziałem.

- Dziękuję - odpowiedziała.

- Maja ja nie chcę się wtrącać w twoje życie ale czy ty i on... - urwałem.

- Bartek jeżeli chodzi Ci o to co wydarzyło się przed chwilą to, to nie miało dla mnie żadnego znaczenia, to Michael mnie pocałował.

- Widziałem.

- Myślałam, że jesteśmy zwykłymi znajomymi a on wyskakuje z tym, że chce czegoś więcej.

- Nie wiem co ci powiedzieć, ale jeżeli czujesz coś do niego to nie zmarnuj szansy na szczęście.

- On nic dla mnie nie znaczy.

- Chyba sama wiesz co będzie dobre dla Ciebie i Oskara - powiedziałem. A w moich myślach pojawiła się wizja naszej wspólnej przyszłości.

- Dziękuję Bartek - odpowiedziała całując mnie w policzek - chodź do środka bo w końcu ty się przeziębisz.

- W takim razie panie przodem - stwierdziłem otwierając drzwi tarasu przed Mają.

Około północy wszyscy zaczęli się rozchodzić. My z Majką zrobiliśmy to samo.

- Chodź podwiozę Cię przecież nie będziesz wracać taksówką jak ja jadę samochodem - oznajmiłem.

- Nie nie chcę robić kłopotu -odpowiedziała. 

- Co ty w ogóle gadasz, wsiadaj i nie marudź.

Całą drogę rozmawialiśmy o tym jak mi się podoba w nowym klubie. Po 10 minutach byliśmy pod jej domem.

- Jeszcze raz dziękuję za podwiezienie - powiedziała wysiadając z samochodu.

- Polecam się na przyszłość - odpowiedziałem.

- Do zobaczenia jutro.

- Do zobaczenia Maju - powiedziałem żegnając się i całując ja w policzek.

Maja

Po powrocie z bankietu byłam tak zmęczona, że w mgnieniu oka wzięłam kąpiel a następnie położyłam się do łóżka i odpłynęłam w krainę Morfeusza. 

9 października 2013r

Obudził mnie zapach świeżo parzonej kawy. Ubrałam się i udałam do kuchni, w której była już ciocia Jola i Oskar. 

Przywitałam się z nimi a potem razem wzięliśmy się za jedzenie tostów, które przygotowała ciocia. Następnie odprowadziłam Małego do przedszkola i wróciłam do domu. Z racji tego, że dziś panowie mieli tylko popołudniowy trening postanowiłam trochę poleniuchować na kanapie. Po chwili dołączyła do mnie ciocia.

- Jak było wczoraj na bankiecie? - zapytała.

- Gdyby nie Bartek to bym się wynudziła za wszystkie czasy.

- Bartek powiadasz - powiedziała uśmiechając się do mnie.

- Ciociu przecież my się tylko przyjaźnimy.

- Kogo ty chcesz oszukać Majuś, obie dobrze wiemy, że ty nigdy nie przestałaś go kochać.

- Co z tego skoro dla Bartka jestem tylko i wyłącznie przyjaciółką.

- To są tylko twoje myśli, co jeśli ty też nie jesteś mu obojętna?

- Nie wiem ciociu, nie wiem, ale wiem, że nie chcę psuć tego co jest teraz między nami.

- Sama zdecydujesz co jest dla ciebie dobre - powiedziała i mocno mnie przytuliła.

- Ciociu pamiętasz, że ty odbierasz dziś Oskarka z przedszkola bo ja mam być na popołudniowym treningu - zapytałam dla pewności.

- Pamiętam skarbie, pamiętam. Wiesz, że ty i Mały jesteście dla mnie najważniejsi.

- Ciociu mogę zadać Ci pytanie?

- Jasne.

- Dlaczego ty nigdy nie wyszłaś za mąż przecież jesteś taką cudowną i ciepłą kobietą.

- Bo to nie jest takie proste jak się wydaje. Miałam kiedyś narzeczonego, który zdradził mnie z moją najlepszą przyjaciółką i tak się potem wszystko potoczyło, że nie spotkałam takiego, któremu bym zaufała na tyle aby wyjść za mąż.

Ciocia opowiedziała mi całą historię a potem razem wzięłyśmy się za przygotowywanie obiadu. Postanowiła, że na trening udam się spacerem dlatego też o 14 wyszłam już z domu.

Witam po raz pierwszy w 2014 roku! Dziękuję wszystkim tym którzy czytają mojego bloga i tym którzy zostawiają po sobie komentarze dzięki, którym pisanie sprawia mi wielką przyjemność:)

Serdecznie pozdrawiam i całuję.

Do następnej niedzieli.

Klara :*